KRZYSZTOF CICHOŃ

Malarz, grafik, architekt, wykładowca uniwersytetu SWPS na wydziale grafiki, absolwent Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej z tytułem magistra, autor wielu polskich murali. Poza malarstwem prowadzi biuro architektoniczne oraz tworzy indywidualne projekty modowe, oparte na symbolice, liternictwie oraz typografii. Autor wielu wystaw indywidualnych w Polsce i Austrii.

MALARSTWO WANDALIZM MEDIUM

Krzysztof Cichoń eksperymentuje z różnymi technikami malarskimi oraz materiałami. W jego pracach dominuje farba akrylowa, ale też inne media, takie jak olej, kredka, marker, spray. Z potrzeby rozładowania emocji w samym akcie tworzenia, obrazy są wielkoformatowe– malowane w poziomie i pionie– zawsze na płótnie. Gdzieniegdzie przewijające się odbite stopy, ręce, piersi, brzuchy mają przypominać odbiorcy o dewastacji nie tylko intelektu ale i ciała w procesie tworzenia.

WANDALIZM FIGURY

Przenikanie się nawzajem motywów zwierząt i ludzi z literami ma swoje korzenie w architekturze oraz jej tworzeniu-co było gruntem dla artysty. Architekt projektując, kreśli nowe podziały na tych samych rysunkach by docelowo dojść do spójnego i czystego układu funkcji oraz estetyki. Rysunki po nałożeniu na siebie tworzą film, przenikających się, nieruchomych form, pokazujących proces dorastania obrazu. Proces ten często deformuje figurę, zniekształca, brudzi lub ją niszczy, tworząc przy tym świadomą kompozycję artysty. Technika ta odbija się również na fakturze malarstwa, która podczas faz przemalowywania tworzy go trójwymiarowym- pokazując wielowarstwowość i etapy tworzenia.

WANDALIZM ZNAKU

Znak, litera zawsze fascynowały autora – w szczególności inspiracją było tu pismo inków oraz greków. Dało to początek do stworzenia autorskiego alfabetu, którym artysta posługuje się by nadać ekspresji oraz brutalności kompozycji. Zadaniem motywów typograficznych i kaligraficznych jest zniewolenie figury, oznaczenie ciała znakami, które mają nadać jej brutalnej elegancji. Ta sprzeczność zawarta zostaje również w precyzji oraz spontaniczności technik malarskich.